سنسورهای رید در مقابل سنسورهای اثر هال

سنسورهای رید در مقابل سنسورهای اثر هال

سنسورهای هال افکت نیز از وجود نیروی مغناطیسی برای تامین انرژی باز و بسته شدن یک سوئیچ استفاده می‌کنند، اما شباهت‌های آنها به همین جا ختم می‌شود. این حسگرها مبدل های نیمه هادی هستند که به جای سوئیچ هایی با قطعات متحرک، ولتاژی را برای فعال کردن کلیدهای حالت جامد تولید می کنند. برخی دیگر از تفاوت های کلیدی بین دو نوع سوئیچ عبارتند از:

ماندگاری. حسگرهای هال افکت ممکن است به بسته‌بندی اضافی برای محافظت از آنها در برابر محیط نیاز داشته باشند، در حالی که حسگرهای نی در ظروف بسته‌بندی شده محافظت می‌شوند. با این حال، از آنجایی که حسگرهای نی از حرکت مکانیکی استفاده می کنند، بیشتر مستعد سایش و پارگی هستند.
تقاضای برق کلیدهای هال افکت نیاز به جریان ثابت دارند. از سوی دیگر، حسگرهای رید تنها برای تولید میدان مغناطیسی به طور متناوب به انرژی نیاز دارند.
آسیب پذیری در برابر تداخل سوئیچ های Reed می توانند در محیط های خاصی مستعد شوک مکانیکی باشند، در حالی که سوئیچ های هال افکت اینگونه نیستند. از سوی دیگر، سوئیچ های هال افکت بیشتر در معرض تداخل الکترومغناطیسی (EMI) هستند.
محدوده فرکانس. سنسورهای جلوه هال در محدوده فرکانس وسیع تری قابل استفاده هستند، در حالی که سنسورهای رید معمولاً به برنامه هایی با فرکانس های زیر 10 کیلوهرتز محدود می شوند.
هزینه هر دو نوع سنسور نسبتاً مقرون به صرفه هستند، اما به طور کلی سنسورهای نی ارزان‌تر تولید می‌شوند، که باعث می‌شود سنسورهای هال افکت تا حدودی گران‌تر شوند.
شرایط حرارتی سنسورهای رید در دماهای بسیار گرم یا سرد عملکرد بهتری دارند، در حالی که سنسورهای هال افکت معمولاً مشکلات عملکردی را در دمای شدید تجربه می کنند.